ผลที่ตามมาของน้ำที่ปนเปื้อนนิวเคลียร์ถูกเทลงสู่มหาสมุทร

น้ำเสียนิวเคลียร์หมายถึงน้ำเสียที่เกิดขึ้นระหว่างการดำเนินงานปกติของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ เช่น น้ำหล่อเย็นของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ซึ่งจะไม่สัมผัสโดยตรงกับเชื้อเพลิงนิวเคลียร์และสารตั้งต้นนิวเคลียร์ในแกนเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ และสามารถระบายได้อย่างปลอดภัยผ่านท่อหลังการบำบัด น้ำเสียจากนิวเคลียร์หมายความว่าหลังจากเกิดอุบัติเหตุทางนิวเคลียร์ เคสป้องกันของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์จะพัง และน้ำหล่อเย็นจะสัมผัสโดยตรงกับสารกัมมันตภาพรังสีในเครื่องปฏิกรณ์ และมีการปนเปื้อนและมีกัมมันตภาพรังสีสูง น้ำเสียจากนิวเคลียร์ประกอบด้วยสารกัมมันตภาพรังสีหลายชนิด เช่น พลูโทเนียมและซีเซียม ซึ่งเป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์และสิ่งแวดล้อมอย่างร้ายแรง ทำให้เกิดมะเร็ง การก่อมะเร็ง และการกลายพันธุ์ บางชนิดมีครึ่งชีวิตยาวนาน เช่น ไอโอดีน-129 ซึ่งมีครึ่งชีวิต 15.7 ล้านปี และคาร์บอน-14 ซึ่งแยกออกจากน้ำได้ยาก มีอายุครึ่งชีวิต 5,730 ปี ความเข้มข้นทางสรีรวิทยาของคาร์บอน-14 ในปลาคือ 50,000 เท่าของไอโซโทป และความเข้มข้นของโคบอลต์-60 ในตะกอนก้นทะเลคือ 300,000 เท่าของไอโซโทป

บางคนได้แสดงผ่านการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์ว่าเมื่อน้ำที่ปนเปื้อนนิวเคลียร์ถูกปล่อยออกมา ใช้เวลาเพียง 57 วันในการก่อให้เกิดมลพิษครึ่งหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก แล้วอันตรายล่ะ? ความจริงที่ว่าอาหารทะเลไม่สามารถรับประทานได้นั้นเป็นปัจจัยหนึ่ง และจะเป็นอันตรายต่อระบบนิเวศมากกว่า ไม่เช่นนั้นมันจะเปลี่ยน DNA ของสิ่งมีชีวิต ผลกระทบต่อมหาสมุทรนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและกว้างขวาง

เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนที่สุด เมื่อน้ำปนเปื้อนนิวเคลียร์ถูกปล่อยลงสู่ทะเล จะส่งผลกระทบต่อการพัฒนาและการใช้ทรัพยากรประมงในตอนแรกอย่างแน่นอน และความมั่นใจของผู้คนในการรับประทานอาหารทะเลจะลดลงอย่างมาก ในระยะยาวจะส่งผลเสียต่อพัฒนาการประมงและสุขภาพของมนุษย์ อาหารทำให้เกิดความแตกต่างอย่างมาก

นิตยสาร "วิทยาศาสตร์" ของอเมริกาเคยตีพิมพ์บทความ โดยโต้แย้งว่าถึงแม้น้ำที่ปนเปื้อนนิวเคลียร์สามารถบำบัดและทำให้บริสุทธิ์ได้ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะกำจัดสารกัมมันตภาพรังสีหลายชนิดในน้ำที่ปนเปื้อนด้วยนิวเคลียร์ เช่น ทริเทียม คาร์บอน 14 โคบอลต์ 60 และ ธาตุโลหะชนิดหนึ่ง 90 เป็นต้น ธาตุกัมมันตรังสีเหล่านี้ย่อยสลายและดูดซึมได้ยาก และเมื่อเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารในระบบนิเวศทางทะเลก็จะก่อให้เกิดอันตรายต่อมนุษย์ในที่สุด

ปัจจุบันน้ำดื่มของเราในแต่ละวันไม่ใช่น้ำทะเลจึงไม่ส่งผลกระทบมากนักในระยะสั้น แต่น้ำทะเลจะระเหยกลายเป็นน้ำฝนแล้วตกลงมาอีกครั้ง ในระหว่างกระบวนการนี้ สารกัมมันตภาพรังสีในน้ำเสียจากนิวเคลียร์ในน้ำทะเลจะมีคำตอบที่ชัดเจนสำหรับคำถามนี้หรือไม่ แต่หลังจากเวลาผ่านไป สารเหล่านี้จะเข้าสู่ร่างกายมนุษย์อย่างแน่นอน ดังนั้นในชีวิตประจำวัน เมื่อเราทำอาหาร ควรเปลี่ยนหม้อบ่อยๆ และเลือกหม้อที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เช่น หม้ออลูมิเนียมหล่อ เมื่อน้ำเดือด อย่าลืมต้มน้ำก่อนใส่ส่วนผสม